Wirus Zika jest spokrewniony z wirusami wywołującymi m.in. gorączkę denga, gorączkę Zachodniego Nilu i japońskie zapalenie mózgu. Do zakażenia człowieka dochodzi na skutek ukłucia komarów należących do wybranych gatunków z rodzaju Aedes, które są przenosicielami (wektorami) wirusa.
Komary, które przenoszą wirusa wykazują aktywność w ciągu dnia, w szczególności o poranku oraz późnym popołudniem. Chorobie towarzyszą zwykle następujące objawy: umiarkowana gorączka, bóle głowy, bóle mięśni oraz stawów głównie tych mniejszych jak np. rąk czy stóp, obrzęki stawów, zapalenie spojówek, plamista lub grudkowa wysypka. Objawy występują zwykle po 3 – 12 dniach od zakażenia, z reguły są umiarkowane i nie trwają dłużej niż tydzień. Ze względu na swój charakter choroba może zostać nierozpoznana lub omyłkowo zdiagnozowana jako inna choroba np. gorączka denga.
Ze względu na fakt, że wirus nie przenosi się z człowieka na człowieka i jedyną drogą przenoszenia się wirusa są komary nie ma obecnie ryzyka szerzenia się wirusa Zika w populacji polskiej, w przypadku przyjazdu do naszego kraju osoby zakażonej. Zobacz też informację: Szczepienia przed podróżą do Tajlandii.
Wirus Zika w Tajlandii
Ponieważ nie istnieje ani szczepionka, ani profilaktyka lekowa przeciw wirusowi Zika, osoby wyjeżdżające w rejony występowania wirusa powinny stosować się do rekomendacji. Obowiązują one również w przypadku innych chorób tropikalnych przenoszonych przez komary. Rekomendowane jest stosowania repelentów chemicznych, ubioru chroniącego przed pokąsaniem przez komary, moskitier. Należy rozważyć pozostawanie w hotelu w okresie pór dnia, w których aktywność komarów jest największa.
Ze względu na powodowanie przez wirusa wad wrodzonych u płodu postaci małogłowia (mikrocefalia) kobiety w ciąży powinny zdecydowanie rozważyć odłożenie podróży w rejony występowania Zika.
Sytuacja epidemiologiczna
Po raz pierwszy wirus Zika został zidentyfikowany w populacji makaków w lesie Zika w Ugandzie w 1947r. Od tego czasu krążenie wirusa oraz niezbyt liczne zachorowania u ludzi potwierdzono badaniami w wybranych krajach Afryki zachodniej i centralnej, a także w Azji, a w 2007 r. i 2013-2014 r. w regionie Pacyfiku. W 2014 r. odnotowano także obecność wirusa w niektórych krajach Ameryki Południowej.
Rok 2015 – odnotowano rodzimą transmisję wirusa Zika oraz spowodowaną przez niego narastającą gwałtownie liczbę nowych zachorowań w Ameryce Południowej i Centralnej. Szczególnie w Brazylii, Kolumbii, Surinamie, Meksyku, Salwadorze, Gwatemali, Paragwaju, Panamie, Hondurasie i Wenezueli. W Afryce zachorowania zgłosiła Republika Zielonego Przylądka. Zachorowania odnotowano także w regionach wysp Pacyfiku: Nowa Kaledonia, Samoa, Wyspy Salomona, Fidżi, Vanuatu.
W 2015 r. w Brazylii w związku z występowaniem rodzimych zakażeń wirusem Zika u ludzi, zaobserwowano także wzrost liczby przypadków przebiegających z objawami neurologicznymi pod postacią porażeń wiotkich oraz wad wrodzonych u dzieci w postaci małogłowia (mikrocefalii). W dniu 1 grudnia 2015 r. WHO ostrzegło o istnieniu związku pomiędzy wzrostem częstości występowania przypadków mikrocefalii u nowonarodzonych dzieci, a zakażeniem wirusem Zika matek w ciąży. Decyzja ta została podjęta na podstawie zidentyfikowania genomu tego wirusa w krwi i próbkach tkanek dziecka urodzonego w Brazylii, u którego zdiagnozowano mikrocefalię oraz inne wady wrodzone.
Zalecenia dla podróżujących do Tajlandii:
Nie istnieje szczepionka przeciwko wirusowi Zika. Zapobieganie zakażeniu polega na zabezpieczeniu się przed ukąszeniami komarów. Nie jest to zbyt problematyczne, a w Tajlandii jest wiele skutecznych środków przeciw komarom.
Zobacz najpopularniejsze artykuły:
- Ubezpieczenie na wycieczkę do Tajlandii
- Jak się spakować do Tajlandii
- Jak oszczędzić na przewalutowaniach w Tajlandii
- Porady przed wyjazdem do Tajlandii
- Tanie loty Tajlandia
Osoby podróżujące w rejony utrzymującej się transmisji wirusa Zika powinny:
- stosować środki odstraszające komary (repelenty) i zwracać uwagę na regularne powtarzanie aplikowania repelentu, przede wszystkim po kąpieli oraz w warunkach dużej wilgotności, gdyż intensywne pocenie usuwa środek ze skóry,
- bez względu na porę dnia, stosować odpowiednią odzież osłaniającą części ciała narażone na ukąszenia (np. z długimi nogawkami, długimi rękawami),
- stosować mechaniczne bariery przeciwko komarom (np. siatki na owady lub moskitiery), lub przebywać w pomieszczeniach klimatyzowanych,
- skonsultować się z lekarzem przed podjęciem decyzji o wyjeździe w zagrożone rejony. Wskazania: cukrzyca, choroby płuc, niewydolność nerek, niewydolność krążenia;
dotyczy to także w szczególności kobiet w ciąży i małych dzieci oraz innych osób o obniżonej odporności.
W razie zachorowania w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc lekarską. W przypadku wystąpienia objawów choroby w ciągu 21 dni po powrocie z ww. rejonów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza informując o przebytej podróży.
Zobacz też jak wygląda: Opieka medyczna w Tajlandii.
Kobiety ciężarne powinny poinformować personel prowadzący ciążę o odbytej podróży w ww. regiony.
W celu uzyskania informacji o innych zagrożeniach należy przed wyjazdem do tych krajów skontaktować się z lekarzem medycyny podróży lub lekarzem medycyny tropikalnej. Najlepiej nie później niż 6 – 8 tyg. przed planowaną podróżą. Należy pamiętać o szczepieniach i ubezpieczeniu.
Więcej informacji dotyczących bezpieczeństwa w czasie podróży znajduje się na stronach Ministerstwa Spraw Zagranicznych „Polak za granicą” oraz Odyseusz.
Informacja opracowana na podstawie materiałów WHO i ECDC ze stycznia 2018 r. Od tego czasu nie wydano dodatkowych ostrzeżeń.
Źródło: GIS
Anonim says:
Czy coś się zmieniło w tej sprawie?
inka says:
Jakie szczepienia trzeba zrobić przed wyjazdem do Tajlandii? Moja znajoma wydała prawie 1000zł przed wyjazdem na szczepienia, ale mam wątpliwości czy to potrzebne. W internecie piszą różnie.
maja says:
Na stronie wojskowego instytutu medycznego znalazłam takie informacje. Wklejam może komuś się przyda 🙂
Przed wyjazdem do Tajlandii należy wykonać obowiązkowe/zalecane szczepienia, zaopatrzyć się w środki farmaceutyczne stosowane w profilaktyce/leczeniu chorób występujących na terenie kraju oraz w leczeniu problemów zdrowotnych mogących wystąpić podczas podróży.
Wyżej wymienione działania profilaktyczne wykonać na 4-6 tygodni przed planowaną podróżą tak, aby mieć czas na przyjęcie wszystkich niezbędnych szczepionek/leków w celu uzyskania wymaganego efektu ochronnego.
Nawet jeśli do wyjazdu pozostało mniej niż 4 tygodnie, należy skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania informacji na temat możliwości wykonania szczepień, przyjęcia chemioprofilaktyki przeciwmalarycznej, wyboru leków do apteczki, itp. Po poradę lekarską zaleca się zgłosić do placówek służby zdrowia mających doświadczenie w ww. zakresie (gabinety medycyny podróży).
Jeśli plan podróży obejmuje więcej niż jeden kraj, należy zgłosić się po wyczerpującą poradę lekarską dotyczącą wszystkich krajów/regionów, które zamierzamy odwiedzić. Długoterminowi podróżni, wyjeżdżający w celu podjęcia pracy lub nauki mogą wymagać określonych szczepień/ chemioprofilaktyki wymaganych przez pracodawcę lub uczelnię.
dempol says:
a Denga ?????????????????????!!!!!!!!!!!!!!!!!
komar czeka na ciebie na bajkowej plazy w Tajlandi , )))
tajlandia.org says:
Proszę zachowywać kulturę bo poprzedni Pana komentarz został usunięty ze względu na wulgarną formę. Rozumiemy, że dzisiaj każdy jest mądrzejszy od specjalistów, ale my ufamy Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu oraz specjalistom z Wojskowego Instytutu Medycznego – autorom zamieszczonych wiadomości.
maja says:
Tutaj informacja dot. malarii.
Rejony występowania malarii: zalesione rejony wiejskie przy granicy z Kambodżą, Laosem i Birmą (Myanmar). Niewielkie ryzyko zarażenia w dystryktach Phang Nga oraz Phuket. Nie ma ryzyka zarażenia w dużych miastach i nadmorskich kurortach: Bangkok, Chiang Mai, Chiang Rai, Pattaya, Koh Samui, Koh Phangan, Phang Nga, Phuket
Gatunki Plasmodium: P. falciparum 50% (do 75% w niektórych rejonach),
P. vivax 50%, rzadko P. ovale
Oporność na chloroquine: potwierdzona
Oporność na mefloquine: potwierdzona
Rekomendowana chemioprofilaktyka: atovaquone/ proguanil lub doxycyclinum
Przed wyjazdem w rejon endemicznego występowania malarii zaleca się wizytę u lekarza celem uzyskania porady w zakresie profilaktyki przeciwmalarycznej:
przepisanie recepty na lek przeciwmalaryczny: atovaquone/proguanil lub doxycyclinum,
zastosowanie indywidualnych środków ochrony osobistej: moskitiera, repelenty (z zawartością 30-50% DEET – N,N-diethyl-meta-toluamide),
właściwe noszenie ubrania (długie nogawki i rękawy),
unikanie przebywania w terenie w okresie największej aktywności komarów, tj. od zmierzchu do świtu,
stosowanie w pomieszczeniach zamkniętych klimatyzacji oraz siatek na oknach i kratkach wentylacyjnych.
Zgodnie z zaleceniami Centers of Disease Control and Prevention oraz World Health Organization, w rejonie endemicznego występowania malarii stosuje się jeden z niżej wymienionych środków farmakologicznych, stosowanych w ramach chemioprofilaktyki przeciwmalarycznej:
Atovaquone/proquanil (prep. Malarone) – 1 tabl. (250mg/100mg) dziennie w czasie posiłku, o tej samej porze dnia, rozpoczynając 1-2 dni przed wyjazdem w rejon malaryczny, kontynuując w trakcie pobytu oraz stosując profilaktykę przez 7 dni po powrocie. Daje najmniej objawów niepożądanych spośród zalecanych leków przeciwmalarycznych (zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zawroty głowy, bezsenność).
Doxycyclinum – 1 caps. (100mg) dziennie w czasie posiłku, o tej samej porze dnia, rozpoczynając 1-2 dni przed wyjazdem w rejon malaryczny, kontynuując w trakcie pobytu oraz stosując profilaktykę przez 4 tygodnie po powrocie. Ujemną stroną leku są liczne objawy niepożądane: nudności, wymioty, drożdżyca jamy ustnej, drożdżyca pochwy, hepatotoksyczność, nadwrażliwość na światło słoneczne, fotodermatozy.
Chloroquine (np. prep. Arechin) oraz mefloquine (np. prep. Lariam) nie są skutecznymi lekami w chemioprofilaktyce malarii na terenie Tajlandii ze względu na wysoką oporność zarodźców malarii (Plasmodium), dlatego też leki te nie powinny być stosowane w ww. regionie świata.
Tramp says:
Najnowsza informacja jest z 17 sierpnia na stronie GIS
W związku z przypadkiem wykrycia zakażenia wirusem Zika u osób, które powróciły/przyjechały do Polski z obszaru objętego występowaniem tych zakażeń przypominamy, że zakażenie wirusem Zika może szerzyć się jedynie w tych krajach, w których powszechnie występują gatunki komarów, które mają zdolność przenoszenia wirusa. Dlatego też zagrożenie szerzenia się zakażeń wirusa Zika ogranicza się do krajów Ameryki Południowej i Centralnej, Azji Południowo-Wschodniej oraz wysp Pacyfiku. W krajach europejskich notuje się jedynie przypadki zachorowań u osób powracających z ww. regionów.
Ocena ryzyka szerzenia się wirusa w Polsce
W Polsce brak jest warunków środowiskowo-klimatycznych, które mogłyby spowodować rozprzestrzenianie się choroby w naszym kraju. Dlatego też, ryzyko wystąpienia przypadków zakażeń i zachorowań wywołanych wirusem Zika u osób zamieszkujących w Polsce jest związane z wyjazdami turystycznymi do regionów geograficznych powszechnego występowania komarów przenoszących wirusa Zika. Zakażenia nie szerzą się z człowieka na człowieka w zwykłych sytuacjach życia codziennego. Notowano natomiast sytuacje przeniesienia zakażenia drogą płciową.
Zalecenie dla kobiet w ciąży oraz kobiet planujących ciążę
Ze względu na istnienie związku pomiędzy zakażeniem Zika i występowaniem wad wrodzonych u płodu w postaci małogłowia (mikrocefalia) kobiety w ciąży, a także kobiety planujące ciążę powinny zdecydowanie odłożyć podróż w rejony występowania Zika.
Kobiety w ciąży oraz kobiety planujące ciążę, które powróciły z regionów występowania wirusa Zika powinny skonsultować się lekarzem ginekologiem-położnikiem, który podejmie decyzję dotyczącą dalszego postępowania diagnostycznego albo udzieli porady w zakresie planowania ciąży.
Szczegółowe informacje dla osób powracających znajdują się na stronach Głównego Inspektoratu Sanitarnego.
Zalecenia dla osób powracających z krajów tropikalnych
Równocześnie przypominamy, że wystąpienia choroby gorączkowej w okresie do 2-3 tygodni od powrotu z krajów leżących w strefie tropikalnej – w tym regionów występowania wirusa Zika – może wskazywać na zachorowanie na choroby tropikalne, do których należą malaria, denga, żółta gorączka czy też Zika. W takiej sytuacji należy zgłosić się do lekarza i poinformować go o historii podróży.
Na zakażenie chorobami tropikalnymi u osoby powracających z zagranicy mogą wskazywać takie objawy chorobowe jak gorączką, bóle głowy, mięśni lub stawów, bóle zagałkowe, zapalenia spojówek, wystąpienie wysypki grudkowej. Lekarz w zależności od historii przebytej przez chorego podróży oraz charakteru występujących objawów klinicznych wdroży odpowiednie postępowanie medyczne, w tym w razie konieczności zleci badania diagnostyczne, w kierunku chorób tropikalnych.